We gingen er nog een keer goed tegenaan en trokken ons niets aan van de kleine wollige beestjes die bij enkele Kwelpiepers omhoog waren gekropen.

Met een dermate enthousiaste aanhang was het moeilijk om te stoppen en de energie van Azu en Marjolein leek onuitputtelijk.

Uiteindelijk begreep het publiek ook dat de fooien niet in het koetje hoefde te worden gestopt, maar gewoon in de kooi konden worden gekieperd. Hierbij nog een speciaal bedankwoord aan het gulle publiek, zonder hun bijdrage hadden wij niet zoveel Kuchen kunnen nuttigen.....