Even wachten is niet erg want ach, we hebben elkaar natuurlijk altijd. Vooral met de optocht lopen er altijd wat vrienden extra mee en deze keer kwamen zij van ver. Frans, nog een beetje Frans en helemaal geen Frans maar onze eigen kiplekkere Voorzitter.

Eindelijk kwam er beweging in en draaiden we de Dommelstraat in. Blijkbaar had een wagen met confetti ook wat langer stilgestaan....

Vergezeld van onze vertrouwde vaandeldrager, bewaakt door kleindochter in buggy, liepen we met nummer 33 (wie had het nummer eigenlijk??) door het Lampegat.